Danas je uobičajeno da se prigodom posjeta ili pokopa nekog predsjednika ili kraljevske ličnosti u znak pozdrava ispaljuju počasni plotuni iz pušaka ili topova. Tradicija je to iz daleke prošlosti kada se vikom i bukom izražavala radost te častili uglednici.
S pojavom vatrenog oružja u 14. stoljeću taj je oblik počasti dobio još glasnije tonove. Ispaljivanje plotuna počelo se smatrati gestom najvećeg prijateljstva i povjerenja. Paljbom se zaista iskazivala velika čast jer su se topovi u ranoj fazi razvoja sporo punili pa su tvrđava ili brod koji su ih ispalili, neko vrijeme bili praktički bez obrane. Osim toga pobjednici su od protivnika tražili da nakon predaje isprazne svoja oružja. Tako su im pobijeđeni svojom paljbom zapravo prisilno iskazivali počast. Ipak, tek u 17. stoljeću nakon restauracije monarhije u Engleskoj, pri čemu je potrošeno previše baruta n počasnu paljbu, i formalno je uveden red u ovaj počasni čin. Englezi, tada najjača pomorska sila, nametnuli su brodovima kao pravilo počasni plotun od sedam hitaca na koji su kopnene tvrđave odgovarale s tri puta više hitaca, odnosno dvadeset i jednim.
Uvijek se ispaljivao neparan broj hitaca, a 21 hitac označen je kao standardni kraljevski pozdrav. Ispaljivanje, pak, triju počasnih plotuna nad grobovima poginulih vojnika potječu još iz doba europskih dinastičkih ratova kada bi se zbog skupljanja ranjenih i mrtvih prekidala borba. Kada su zaraćene strane uklonile žrtve, ispaljivala su se tri hica što je bio znak da se borba može nastaviti!
