Pri vrhovnom stožeru partizanskih snaga (Vrhovni štab NOV i POJ) Narodnooslobodilačke vojske i partizanskih odreda Jugoslavije nalazile su se savezničke misije uz čiju su pomoć uspostavljene veze sa savezničkim snagama u Italiji i Sovjetskom Savezu. Saveznici su oružjem i različitim vojnim materijalom pomagali partizanske snage na Balkanu od polovine 1943. godine.
Nakon sporazuma s Churchillom, početkom 1944. godine, ta je pomoć znatno povećana pa su Britanci odlučiti opremiti jednu oklopnu brigadu partizanskih snaga. Nakon kapitulacije Italije 8. rujna 1943. na stranu saveznika prešlo je nekoliko stotina Slovenaca i Istrana mobiliziranih u talijanskoj vojsci. Među njima bilo je i onih zarobljenih u sjevernoj Africi.
Uz njih, u Italiji je bilo ondašnjih jugoslavenskih državljana, većinom Hrvata iz Dalmacije, interniranih u talijanskim radnim logorima. Zatim, saveznici su brodovima i transportnim avionima prevozili partizanske ranjenike na liječenje u Italiju, pa su među njima regrutirani borci za buduću brigadu.
