Jedan od najzastupljenijih modela sablje prisutan u gotovo svim europskim vojskama zbog svoje jednostavnosti izrade, a time i održavanja, svoj konvencionalni naziv duguje francuskom izvorniku.
Naime, ovakav tip sablje prvi put se pojavljuje u naoružanju francuskog pješaštva pod službenim nazivom “sabre briquette” M AN IX (godine 1800/01.) odnosno M AN XI (godine 1802/03.). Nakon Napoleonskih ratova ovaj model vrlo brzo se proširuje u mnogim europskim zemljama, pa kolekcionari teško mogu točno identificirati o čijoj se zapravo sablji radi ukoliko na njoj nema jasno prepoznatljivih oznaka. Vrlo često susrećemo i naziv “novopruska sablja” M.1818 jer je nakon poraza od Napoleona ovakva sablja uvedena i u prusku vojsku. Gotovo istovremeno ovakav tip sablje u svoje naoružanje uvodi i rusko pješaštvo, ali pod nazivom tesak M.1817. Ruske sablje su prepoznatljive po žigu utisnutom na sječivo, na kojem se nalazi ruski carski orao s krunom ili monogram vladara, a nerijetko poput francuskih sablji na hrptu imaju ispisano ime manufakture i datum proizvodnje.
Ovakav, ponešto izmijenjen tip sablje, proizvodio se tridesetih godina 19. stoljeća u manufakturi Coulaux frères à Klingenthal za potrebe francuske nacionalne garde. On se od službenih modela toga doba razlikuje po dimenzijama i obliku sječiva. Sječivo ovog modela više nalikuje sječivima stare garde, jer je za razliku od standardnih modela nešto uže, žljebljeno s obje strane i duže za pet milimetara. Sudeći prema oznakama na sablji, ovaj briquet je proizveden u periodu od 1830.- 34. godine kada je direktor tvornice u Klingenthalu bio kapetan Augustin Mathurin Colliot de la Hattais.
Cijeli tekst pročitajte u novom broju VP-a koji je u prodaji od 5. svibnja 2023.
